Heel normaal

Op Hemelvaartsdag stel ik 's ochtends voor dat we 's middags gaan wandelen in het bos bij Norg. De kinderen zijn allemaal enthousiast. We hebben daar vaker gewandeld en tegenover de parkeerplaats waar we de tocht beginnen en eindigen is een speeltuin die ze heel leuk vinden.
Als we in Norg aankomen mogen de kinderen meteen een snoepje. Daarna stormen ze op het eerste paaltje af. Het gaat zoals eerder: ze rennen vooruit, op zoek naar het volgende paaltje, en zijn dan trots als ze het gevonden hebben. Martin en ik wandelen hand in hand achter ze aan.
Al snel komt Marie bij ons lopen. Zij wordt een beetje groot om het zoeken van de paaltjes nog als een speurtocht te zien. Ze pakt Martins andere hand.
Nog weer later wil Rowan ook een hand. Hij pakt Martins hand aan de kant waar ik liep, maar kan mij geen handje geven, want hij heeft snoepjes als ringen om twee vingers.
'Ik wil ook graag een hand,' zeg ik quasi jammerend.
Elian komt naar me toe en biedt zijn hand aan. De rest van de wandeling blijft hij me trouw, steeds als ik even alleen loop komt hij bij me, of loopt vooruit en roept: 'Mama, waar blijf je nou?' terwijl hij me zijn hand reikt.
Onderweg pauzeren we even op een bankje en eten en drinken wat. Ik neem foto's.
We zijn reuze trots op Rowan, die met zijn vier jaar al weet te vertellen wat de getallen tussen de 20 en 30 zijn op de paaltjes die we volgen.

Als we weer bij de auto zijn nemen we ook drinken. Dan gaan we naar de speeltuin, waar de kinderen zich helemaal suf vermaken. Marie draait vooral rond op een klimrek, Elian klimt op speeltoestellen en Rowan wil geduwd worden op een schommel,  en wipwappen. Wanneer we bijna vertrekken, klimmen Elian en Rowan op een ronde gevlochten schommel. Martin duwt hen, zo hoog, dat hij soms moet springen om de schommel te pakken te krijgen. Elian en Rowan gillen en gieren het uit van de pret. Een man en vrouw, die de speeltuin verlaten met hun zoontje, staan even stil en kijken naar ze. Ze glimlachen om het mooie schouwspel.
Ik glimlach om hen.
Soms zijn wij net een heel normaal gezin.