De stoomdagen

De Stoomdagen

“De Stoomdagen, 18 tot en met 20 mei, landgoed Nienoord” zie ik op 20 mei 2012 een bord staan.

‘O nee,’ roep ik uit, ‘het zijn nog steeds de Stoomdagen!’ 

Nienoord is een grote speeltuin waar wij elk jaar een abonnement voor kopen. Hij zit  in Leek, een plaatsje ruim een kwartier rijden bij ons vandaan, waar ik het bord lees. Ik had onthouden dat er verleden jaar tijdens Hemelvaart Stoomdagen waren. Die hielden in dat er op het terrein twee tenten stonden met allemaal dingen over treinen, dat er veel nog werkende stoomtreinen te zien waren en dat er ontzettend veel mensen waren. We waren toen gewoon vanwege ons abonnement heen gegaan, ons er niet van bewust dat het de Stoomdagen waren. In de speeltuin was natuurlijk alles anders en het was erg druk, maar met Elian ging het uitstekend. Hij vermaakte zich prima en speelde zelfs goed samen met Marie en Rowan. Echter, na thuiskomst was het een drama. Hij stuiterde alle kanten op, was niet echt aanspreekbaar en sliep uiteindelijk pas na elven. Daarom hadden we dit jaar bedacht om níet heen te gaan met de Stoomdagen, maar in het weekend erna. Alleen duren deze dagen dus langer dan ik dacht! Omdat we er nu toch al zijn, besluiten we maar heen te gaan.

Bij de kassa blijkt Martin onze abonnementen van verleden jaar meegenomen te hebben … Dit jaar heeft Nienoord voor het eerst een systeem waarbij ze met een webcam je foto nemen en jouw gezicht in beeld verschijnt op hun computer, als je je pasje door een gleuf haalt. Alleen de kinderen staan nog maar op de foto, want die zijn een keer met Elians begeleider geweest en de allereerste keer dat wij er waren was het zo druk dat er nog geen foto’s gemaakt werden. Dus zoekt het meisje achter de kassa op onze naam en vervolgens op ons adres. Ze kan ons niet vinden.

Het zal ons toch niet gebeuren dat we niet naar binnen kunnen, omdat Martin zo dom is geweest om kaarten waar overduidelijk onze pasfoto’s op zitten en waar ook 2011 op staat, heeft meegenomen? En als dat wel het geval is, komen we dan terug, wetende dat het de Stoomdagen zijn?

‘Kun je ook op geboortedata zoeken?’ vraag ik.

Dat kan ze, en nadat ze de juiste geboortedatum van Marie heeft gevonden ziet ze de foto van Marie. Ze zegt dat we allemaal naar binnen mogen.

Direct achter de kassa staan enkele stoommachines, bijna zo groot als een halve vrachtwagen. Er komt veel stoom uit en ze maken een enorm lawaai. Ineengedoken als een schichtig vogeltje loopt Elian erlangs, met één hand over zijn oren en de andere hand in papa’s hand. 

Bij het speelterrein staat een suikerspinnenkraam en de tenten staan er ook dit jaar, maar verder ziet het terrein er net zo uit als anders. De drukte valt ook mee, er zijn meer mensen dan normaal, maar het is niet extreem druk.

Een uurtje of twee spelen de kinderen zoals altijd. Op blote voeten lopen ze vooral rond bij de Apekooi en een grote glijbaan waarbij je via een soort tentzeil omhoog kunt lopen. Af en toe rijdt er een stoomtreintje langs, vaak bemand door een kind, maar daar vestigen we de aandacht niet op.

Dan heeft Marie last van haar handen. De dag ervoor heeft ze lang op een klimrek rondjes gedraaid en daar heeft ze blaren door gekregen, die nu zeer doen. Ik stel voor om met haar naar de ehbo-post te gaan. Marie doet haar schoenen aan.

‘Gaan we weg?’ vraagt Elian.

‘Nee,’ antwoord ik, ‘ik ga even met Marie naar de ehbo-post.’

‘Maar ik wil naar huis!’ roept Elian.

‘Dat gaan we nog niet.’

Bij de ehbo-post spuiten ze een verkoelende spray op Maries handen. Die helpt meteen en we gaan weer terug naar de anderen.

Rowan wil naar de kinderboerderij.

‘Ik wil naar huis! Ik wil met mijn treintjes spelen!’ roept Elian. Thomas de trein is al weer heel lang het object van zijn obsessie.

Het is heerlijk weer, Marie heeft net een schoolvriendinnetje gevonden en is met haar op pad, en ook Rowan is duidelijk nog niet uitgespeeld. Ik zeg weer dat we nog niet gaan.

Elian herhaalt nog een paar keer dat hij naar huis wil. Ik stel Martin, die van plan is om alleen met Rowan naar de kinderboerderij te gaan, voor dat we samen gaan, omdat ik niet met de boze Elian wil blijven zitten en omdat ik hoop dat Elian de dieren wil zien.

Elian zit op de duobuggy, waar onze spullen in zitten. Ik duw de buggy. Elian doet niet anders dan roepen dat hij naar huis wil.

Dan schiet me iets te binnen. ‘Elian, zullen we in de tenten gaan kijken?’ stel ik voor. ‘Daar staan allemaal dingen die met treinen te maken hebben.’

Dat wil hij wel. Rowan en papa vinden dat ook een goed plan.

We redden het niet eens tot aan de tenten, want onder een afdakje blijken twee grote sporen te staan, met, jawel, Thomastreinen! Ook James en Henry zijn er en allemaal wagons. In sommige karretjes ligt fruit en snoepjes. Er zijn twee transformators, voor elk spoor één. Kinderen mogen aan de knoppen van de transformators draaien en de treinen dan stil laten staan bij andere kinderen, die dingen uit de karretjes mogen pakken om op te eten. De jongens vinden het fantastisch!

Al snel bedient Rowan een transformator. Elian vindt het veel te spannend, die zit bij mij op schoot.

‘Waarom zijn er maar twee spoorlijnen?’ vraagt Elian aan mij.

‘Vraag het maar aan die mevrouw.’ Ik wijs naar de vrouw die bij de trein hoort.

Hij schudt zijn hoofd, ook dat durft hij niet.

Een hele poos blijven we bij de trein. Marie komt ondertussen ook naar ons toe. Ook zij vindt het leuk om de treinen te laten rijden. En als het snoep van de vrouw op is en ik besluit snoep in de wagons te doen, vindt zij dat ook leuk om te doen.

Na ongeveer een uur is Elian genoeg gewend. Hij loopt naar een transformator toe en pakt de knop.

Rowan wil Elian uitleggen hoe het moet, maar Elian onderbreekt hem: ‘Ik weet wel hoe het moet, maar ik durfde het eerst niet.’ Hij begint ook tegen de treinenmevrouw te babbelen.

We zitten nog minstens een uur bij de treinen. Als er andere kinderen komen, mogen die met de treinen rijden. Marie, Elian en Rowan geven hun beurt steeds keurig weg. Tussendoor kijken we nog even in de tenten.

Daarna spelen de kinderen in de rest van het park. Om half vijf keren we terug naar Thomas, maar helaas is de vrouw haar spoor aan het opruimen. We gaan naar huis en besluiten een ijsje bij het Informatiecentrum bij de parkeerplaats te kopen.

De kinderen zoeken ijsjes uit en vragen of ze die al open mogen maken. Dat mag. Waarna ik schrik, want ik kan Martins pinpas niet in zijn portemonnee vinden! We hebben toch wel geld bij ons? Gelukkig kan Martin de pas alsnog vinden. Opgelucht vertrekken we naar huis.

Thuis wil ik de huissleutels uit de buggy pakken. Ik open de kofferbak; geen buggy.

‘Martin, we hebben de buggy toch niet bij Nienoord laten staan?’ roep ik uit.

Dus wel. Elian stormt naar boven, waar hij uiteraard met zijn treintjes gaat spelen, Martin rijdt met de andere kinderen opnieuw naar Leek om onze buggy te halen. Tot onze grote opluchting staat hij er nog!

Ik zie op tegen de avond, ben bang dat Elian weer zo zal stuiteren en onbereikbaar zal zijn, maar dat is niet het geval. Misschien is hij voldoende rustig geworden van het alleen spelen. Tijdens de maaltijd en de bedprocedure is hij net als altijd. Wanneer Martin hem om half negen voor de laatste maal in bed wil stoppen, zegt Elian dat er iets in zijn oor zit en dat hij wil dat Martin dat schoonmaakt. Martin is daar niet zo goed in, dus die verwijst Elian naar mij. Daardoor wordt Elian boos, hij schiet ervandoor en werkt totaal niet meer mee. Uiteindelijk doet Martin zijn deur op slot.

Later roept Elian een paar keer dat hij een wattenstaafje wil, zelf, maar dat hij niet wil dat mama iets doet, ondanks dat wij zeggen dat hij zelf geen wattenstaafje mag, omdat dat gevaarlijk is. Hij gaat daarbij zo tekeer dat hij twee dagen met de treintjes spelen verliest. Daarna is hij rustig. Ongeveer om kwart over negen slaapt hij.

Eigenlijk is deze gang van zaken normaal, dat er wat dingen niet zo soepel lopen zo aan het eind van de dag, daar zijn we aan gewend. De Stoomdag lijkt dus geen negatieve invloed gehad te hebben. De kinderen hebben een leuke dag gehad, Elian vermoedelijk één van de leukste van zijn leven. Dus wat doen we volgend jaar rond Hemelvaart? Dan gaan we in sneltreinvaart naar de Stoomdagen!