Bijzonder

Elian en Rowan spelen in een speeltuin bij een brandweerauto. Een meisje van Rowans leeftijd speelt bij hen. Ik krijg niet mee wat er gebeurt, maar hoor Rowan zeggen: 'Ja, Elian is vaak stom!'
Het meisje wijst naar Elian: 'Jij doet stom!'
'Nietes!' roept Elian verontwaardigd. 'Ik ben Bijzonder, dus ik kan niet eens stom zijn!'
Ik moet er om lachen. Al een aantal jaren noemen wij Elian Bijzonder. Zo "verklaarden" wij met name de andere kinderen waarom hij bepaalde dingen deed en waarom er soms andere regels voor hem zijn dan voor hen. We hebben altijd gezegd dat hij anders is, ook toen hij nog geen diagnose had. Echter, het moet natuurlijk niet zo zijn dat hij het als excuus gaat gebruiken om lekker te doen waar hij zin in heeft!
Dat de term Bijzonder wel wat verwarring kan veroorzaken, bleek tijdens het gesprek dat Marie laatst met een maatschappelijk werker had. Zij heeft al maanden plotselinge huilbuien en wij wilden dat de maatschappelijk werker objectief probeerde te achterhalen wat de oorzaken zijn. Ons vermoeden klopte, deels komen de huilbuien door Elian, deels door hoe het sociaal op school gaat met Marie.
Marie vertelde de maatschappelijk werker dat Elian Bijzonder was.
'Maar jij bent toch ook bijzonder?' vroeg de maatschappelijk werker.
Daarop keek Marie beduusd en zei aarzelend: 'Eh, nou, een heel klein beetje misschien?'
We hebben haar maar uitgelegd dat alle mensen eigenlijk bijzonder zijn, maar niet allemaal zo Bijzonder als Elian.