Ik weet nog goed dat hij de eerste keer langs kwam. Daar stond hij, een al iets oudere, stevige man, met wit haar en een bril. Hij stak zijn hand uit en stelde zich voor als Elians buschauffeur. Op dat moment hoefde hij Elian helemaal nog niet weg te brengen, maar hij wilde even laten weten wie hij was. ‘Ik sta nooit zomaar voor de deur,’ zei hij.
Roerige tijden braken aan. Elian gooide een keer zijn schoenen door het busje en een andere keer papieren die in zijn tas zaten (die hoorden daar namelijk niet in te zitten). Hij maakte regelmatig zijn gordel los en kroop onder stoelen door.
De buschauffeur accepteerde het gewoon als gedrag dat bij Elian hoorde: ‘Ach mevrouw, ze hebben allemaal weleens wat, hoor.’ Al snel kwam Elian voorin het busje te zitten, waar de buschauffeur hem goed in de gaten kon houden en hij niet meer onder stoelen door kon klimmen.
Natuurlijk waren er nog weleens incidentjes. Zeker als de buschauffeur door verkeersomstandigheden afweek van zijn normale route, raakte Elian in de war en was het mis. Ook wilde hij soms ’s ochtends het busje niet in, maar dan pakte de buschauffeur hem gewoon bij de arm en leidde hem onder vriendelijke dwang naar zijn zitplaats.
Tijdens de ritjes kletste Elian de buschauffeur de oren van het hoofd. Dat daar vaak verhalen bij zaten die niet helemaal klopten, mocht de pret niet drukken. Ze hadden het gezellig.
Soms had de buschauffeur tijd over en reed hij met de kinderen naar iets toe, wat de kinderen leuk vonden, zoals de kermis of een gebouw dat afgebroken werd. Ook gaf hij Elian af en toe wat, meestal prullaria, zoals een klein apparaatje waarmee Elian geluid op kon nemen en weer afluisteren. ‘Och ja, ik heb het gevonden en hij is er blij mee,’ zei de buschauffeur dan. En toen Elian een week lang alleen maar Cars 2 als gespreksonderwerp had, knipte de buschauffeur een plaatje van die film uit de krant, speciaal voor hem.
De buschauffeur stuurde een kaartje met kerst en met Elians verjaardag. En omdat het vandaag de laatste dag is dat hij Elian vervoert dit schooljaar, had de buschauffeur vanochtend een cadeautje voor hem. Hij is een zeer vriendelijke, meelevende man. Voor het komend schooljaar hebben we gevraagd of hij weer Elians buschauffeur mag zijn, maar Elian gaat dan naar zijn nieuwe school en het is de vraag of dat uitkomt qua routeschema’s.
Dag buschauffeur. Hopelijk tot ziens.
0 comments:
Post a Comment