Broederliefde

In ons gezin hanteren manlief en ik vaste regels. Vooral Elian begrijpt het niet zo goed als er een uitzondering op de regel gemaakt wordt, dus wij zijn zeer consistent en consequent.

Eén van de regels is dat we water drinken bij de warme maaltijd, want dat vinden we gezond. Rowan dronk altijd een flinke beker roosvicee bij het eten én na het eten. Een paar dagen geleden vonden we dat hij nu toch echt oud genoeg was om ook water bij het eten te moeten drinken. Belonen werkt beter dan straffen, wij kozen voor iets ertussenin. Een andere regel bij ons, waar de kinderen blij mee zijn, is namelijk dat zij na het eten tv mogen kijken. We vertelden Rowan dat hij, zodra hij zijn water op had, van tafel af mocht om tv te kijken en dat hij dan roosvicee mocht. Hij weigerde. Zelfs een klokje zetten als laatste mogelijkheid (‘Als je het nú nog opdrinkt mag je nog even tv kijken, anders moet je direct naar bed’) hielp niet. Meneer bleef rustig een halfuur op zijn stoel zitten, ondertussen wel boos kijkend en soms wat jammerend; zo buigzaam als steen.

Zo ging het een dag of drie. Rowan bleef onvermurwbaar op zijn stoel zitten. Hoogstens dronk hij een minislokje water uit zijn glaasje, dat al heel klein is, om dan te gaan huilen dat hij het zo vies vond. Normaal houden we nieuwe regels en de manier waarop we daarmee omgaan net zo lang vol tot we ons doel bereiken, maar in dit geval vroegen we ons af of het wel zou lukken. Rowan is koppig, erg koppig – een ezel is er niets bij. ’s Middags drinken we melk bij de maaltijd en die heb ik Rowan met ongeveer dezelfde methode leren drinken: ‘Als je je melk opdrinkt, mag je gaan spelen, tot die tijd blijf je aan tafel zitten.’ In het begin hield hij het stilzitten ruim twee uren vol! Zonder speelgoed dus! Zoveel tijd hebben we ’s avonds niet, hij komt de laatste tijd al laat in bed. En het is vervelend als hij twee bekers roosvicee per dag minder drinkt.

Iets anders waar Rowan koppig in is, is zijn kleding. Hij heeft ernstige voorkeuren voor wat hij wel wil dragen en wat niet. Er is niet zo veel wat hij leuk vindt, dus soms helpen we hem in de kleren terwijl hij uit protest hard huilt. Eén kledingstuk vindt hij helemaal geweldig, als hij weet dat hij dat aanmag staat hij te trappelen van ongeduld: zijn Toystory t-shirt. Dat had hij gister aan en we besloten het te gebruiken. We hielden dezelfde consequenties aan niet drinken aan, maar voegden één toe: ‘Als je je water opdrinkt, mag je morgen je Toystory shirt weer aan, anders niet.’ Drie keer raden wat Rowan vandaag aan heeft …

Elian vroeg vanochtend: ‘Mag ik een keertje Rowans water opdrinken?’

‘Waarom dan?’ wilde manlief weten.

‘Omdat ik het zo zielig vind als hij zijn Toystoryshirt nooit meer aan mag.’