Oud en Nieuw

Oudejaarsdag 2012 steken we om half zes alvast wat siervuurwerk af. Voor ’s nachts is er regen voorspeld en we weten niet zeker of we rond de jaarwisseling Rowan echt wakker zullen krijgen. Marie en Elian mogen opblijven, Rowan wekken we om half twaalf. Op 30 december wilde ik hem namelijk wat langer ophouden en lag hij om kwart over acht al zo’n beetje voor pampus op de bank, dus hij zal het nooit volhouden tot middernacht.

Anderhalve week geleden lieten we Elian en Rowan oorbeschermers zien, van die dingen die mensen die met drilboren werken op hebben. We mogen er twee lenen van vrienden en willen de jongens alvast even laten wennen. Een goed idee, want ondanks dat Elian het enkele weken geleden spontaan prima vond om in bed oordopjes te dragen, omdat hij zo’n last had van het harde vuurwerk dat werd afgestoken in de naburige wijk, reageert hij boos en afwijzend op de oorbeschermers. We zeggen niet dat hij die op móét met Oud en Nieuw, maar dat het mag en we laten ze rondslingeren in huis. De jongens worden nieuwsgierig en gaan ermee spelen.

Elian zet graag een zonnebril of een oude bril van mij op, dus als ik op oudejaarsdag nog eens met vuurwerkbrillen aan kom zetten, vindt hij het juist leuk om die op te zetten. Inmiddels is hij ook gewend aan de oorbeschermers. Als we beginnen met het vuurwerk, hebben we allemaal een vuurwerkbril op. De jongens hebben beiden oordopjes in en de oorbeschermers op.

Vlak bij ons huis stoppen tienerjongens vuurwerk in een put. Het maakt zo’n lawaai, dat Elian doodsbang wordt. Dit vertel ik aan de jongens en ik vraag of ze even verderop hun vuurwerk willen afsteken. Dat vinden ze goed, maar vlak erna klinken er weer harde knallen elders in onze straat. Elian schiet pijlsnel naar binnen. Rowan wil dan toch ook liever naar binnen.

Marie mag voor het eerst vuurwerk afsteken: grondbloemetjes. Ze moet ze neerleggen en dan aansteken met een aansteeklont, . Bij de eerste bloem vindt ze het best eng, maar gaandeweg krijgt ze meer vertrouwen. De jongens vinden haar heel stoer!

Wanneer ik bijna door het vuurwerk heen ben dat ik voor nu had gepland, komt Elian toch weer buiten. Er zijn even geen harde knallen, waardoor hij buiten durft te blijven staan.

Als we weer binnen zijn, zijn Marie en Elian beiden erg druk en hebben veel lawaai, zo trots zijn ze op zichzelf! Marie blijft herhalen dat ze het afsteken eerst eng vond en daarna niet meer. Elian roept: ‘Mama! Dit was de allereerste keer dat ik buiten stond tijdens het vuurwerk, echt BUITEN, goed hè?’

We gaan eten en stoppen daarna Rowan in bed. Om half negen is dat gebeurd en hebben wij allemaal drinken. We kijken het Jeugdjournaal, dat we altijd opnemen. Daarna willen we de film “Brave” kijken. Elian wil liever nog even tekenen op de laptop. Martin en ik vinden het prima en gaan een potje rummikuppen met Marie.

Ik plaag Marie dat zij zéker gaat verliezen, omdat het na haar bedtijd is en ze natuurlijk niet zo helder meer is. Vervolgens probeer ik zelf iets te leggen wat helemaal niet kan en uiteindelijk wint Marie, tot haar grote vreugde.

Dan kijken we de film. Met veel chips erbij, want met Oud en Nieuw mogen de kinderen verwend worden. Bij pauzemomenten, bijvoorbeeld als we drinken halen of er iemand naar de wc moet, springt Elian alle kanten op, maar verder blijft hij behoorlijk rustig kijken. Dat was verleden jaar wel anders, toen kon hij geen minuut stilzitten.

Na de film (die leuk was, maar “Hoe tem ik een draak”, die we eerder deze vakantie keken, is pas echt een aanrader!) wek ik Rowan. Nou ja, ik doe een poging. Hij is in zo’n diepe slaap, dat hij na vijf minuten kusjes krijgen, geaaid en zachtjes geroepen worden nog geen oog open heeft. Ik overleg met Martin, moeten we hem echt wekken? Ja, vindt Martin, want Rowan is een jongen van regels en afspraken en als je iets hebt afgesproken, moet je dat nakomen. Daar heeft Martin gelijk in en Rowan had aangegeven dat hij gewekt wilde worden, dus dat doen we. Martin tilt hem naar beneden.

Rowan houdt zijn ogen nauwelijks open, zegt geen woord en reageert ook niet als Martin vraagt of hij liever weer in bed wil. Om kwart voor twaalf vraagt Martin: ‘Wil je opblijven of wil je liever weer in bed?’

‘Nee!’ roept Rowan. Een onduidelijk antwoord, Martin had natuurlijk geen dubbele vraag moeten stellen.

Om tien voor twaalf zien Elian, Marie en ik vanachter het voorraam dat er verderop in onze wijk prachtig vuurwerk wordt afgeschoten. Martin komt ook kijken. Rowan blijft op zijn stoel hangen.

Dan ineens zijn ze op tv al aan het aftellen, wat we pas zien als ze al bij de vijf zijn. Martin en ik tellen nog snel mee, maar de kinderen, die deze traditie nog niet zo gewend zijn, beseffen pas wat we doen als het al 2013 is. We zoenen elkaar allemaal een gelukkig nieuwjaar. Omdat we horen dat er veel vuurwerk wordt afgeschoten, haasten we ons allemaal weer naar het voorraam; nou ja, allemaal, behalve Rowan. Die zit nog steeds nukkig in zijn stoel. Elian, Marie en ik gillen en roepen dat hij moet komen, op zo’n manier dat Martin er gek van wordt, maar zelfs Martin vindt na een tijdje dat hij toch Rowan op moet halen, want wat heeft het anders voor zin dat hij op is, als hij alleen maar op een stoel blijft hangen?

Bij het raam weigert Rowan naar buiten te kijken. Als Martin zich zo draait dat Rowan naar buiten zou moeten kijken, draait Rowan zijn hoofd de andere kant op.

Hoewel we zelf vuurwerk af zouden steken om twaalf uur, is het vuurwerk buiten zo schitterend en duizendmaal mooier dan dat van ons, dat we besluiten eerst te blijven kijken. We verhuizen hiervoor naar de eerste verdieping, naar Maries kamer, van waaruit het uitzicht nog beter is. Daar zijn drie kleine ramen. Ik zet Elian op een vensterbank, Marie klimt er zelf op één en verduld zeg, Rowan wil nu ook wel op een vensterbank!

Elian vindt het zo mooi, dat hij steeds moet plassen. ‘Mama, nu moet ik alweer plassen, maar ik wil niets missen!’ Roetsj, dan verdwijnt hij weer, om een halve minuut later weer te komen, natuurlijk zonder te vegen of handen te wassen. Hij heeft niet de rust om helemaal uit te plassen.

Ook roept hij: ‘Mama, ik ben zo druk, ik moet er zelfs van kwijlen!’ Hij is helemaal hyperdepieper, maar we zijn eigenlijk allemaal wel druk, want wat we zien is echt onvoorstelbaar mooi vuurwerk. Tot één uur genieten we daar met ons vijven van. Ja, ook Rowan!

Dan steek ik buiten ook nog wat af. De jongens kijken vooral vanuit ons huis. Vrij snel houd ik het voor gezien, want het begint steeds harder te regenen.

Binnen drinken we nog warme chocolademelk met slagroom. Dan is het half twee, bedtijd.

De kinderen slapen allemaal uit tot kwart voor tien. Dat noem ik nog eens een goed begin van het nieuwe jaar!

Ik wens alle lezers van mijn blog een