Een brug te ver

Het is een scoutingdag voor Elian en Marie. Tot nu toe moesten we daar een flink eind voor omfietsen, omdat het clubgebouw aan de andere kant van de Ringweg ligt en we iedere keer naar een plek ver weg moesten rijden, waar we onder het viaduct door konden. Nu is er vlak bij het clubgebouw een nieuwe fietsbrug aangelegd, wat ons de helft zal schelen qua fietsafstand. We besluiten de kinderen met het hele gezin te brengen.
Elian wordt boos. Hij wil niet langs de nieuwe route.
‘Weet je wat, dan gaan we op de heenweg langs de nieuwe route en op de terugweg gaan we dan weer langs de oude route,’ stelt Martin voor.
Dat wil Elian ook niet. We besluiten hem te negeren.
Als we op de fiets stappen, hebben we het nergens over, maar rijden we de nieuwe route. Door de straten fietst Elian gewillig met ons mee. Dat valt mee!
Maar op het moment dat hij bijna de brug oprijdt, trapt hij pardoes op de rem en springt van zijn fiets af. ‘Ik wil daar niet overheen!’ Hij rent naar het moddergebied naast het fietspad, loopt daar rond en schopt tegen de modder aan.
‘Als je nu meekomt, gaan we op de terugweg langs de oude route,’ probeert Martin weer.
Elian schudt resoluut nee. Hij doet zijn armen over elkaar. ‘Ik ga daar niet langs.’
Martin en ik overleggen even. We kunnen Elian ook niet bij één van ons achterop de fiets zetten, als hij dat niet wil.
‘Blijf jij dan maar hier, dan brengen wij Marie naar de scouting,’ zeggen we. Het is maar een klein stukje en we kunnen Elian het hele stuk zien.
Hij kijkt wat verbaasd, maar houdt voet bij stuk.
Martin rijdt over de brug en stelt zich vlakbij wat verdekt op.
Niet veel later komt Elian over de brug aanlopen. Het laatste stuk naar de scouting wil hij wel weer fietsen. Maar, zo zegt hij, op de terugweg wil hij langs de oude route!

Wanneer ik hem ’s middags op kom halen, ben ik er op voorbereid dat hij de lange route wil fietsen. Dat zegt Elian eerst ook, maar tot mijn verbazing komt hij er direct op terug. Hij houdt een vaag verhaal over thuis zijn voor oma. Oma komt pas tegen etenstijd en is er dus nog niet. Dat weet hij wel en ik vestig er niet de nadruk op. Ik ben veel te blij dat hij toch de korte route wil fietsen!